Love and run stories.
Η Valerie Whybrow αγαπάει το τρέξιμο! Μένει στην Θάσο και ζεί την ζωή των ονείρων της! Καταρχήν είναι μία υπέροχη μαμά, έχει έναν γιό, τον Kyle, 17 χρονών. Είναι μία ερωτευμένη γυναίκα με τον Γιώργο Καίδη, ο οποίος είναι και ο λόγος που άφησε την Αγγλία και έμεινε στην Θάσο. Σπούδασε Αθλητική επιστήμη στο Λίβερπουλ, στο πανεπιστήμιο John Moores και δούλεψε ως γυμνάστρια και διευθύντρια γυμναστηρίων για αρκετά χρόνια στην Αγγλία. Όταν ήρθε στην Ελλάδα επέλεξε να μην δουλεύει και αφιερώθηκε στο μεγάλωμα του γιού της και μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να δουλεύει ξανά. Είναι δρομέας τα τελευταία 13 χρόνια και θα μας εμπνεύσει με την love and run ιστορία της.
IPSARION TRAIL 2η γυναίκα
XANTHI HALF MARATHON 3η γυναίκα 40+κατ.
PALIA KAVALA WINTER RUN 2016 1η γυν
Πώς έγινες δρομέας; Ήσουν αθλήτρια;
Το ότι έγινα δρομέας και το γεγονός ότι συνέχισα να τρέχω οφείλεται σε έναν συνδυασμό των ανθρώπων γύρω μου και του περιβάλλοντος που έχω μεγαλώσει. Έχω δύο μεγαλύτερες αδερφές οι οποίες είναι 7 και 9 χρόνια μεγαλύτερες από εμένα, θυμάμαι να πηγαίνω για τρέξιμο με την μεγάλη αδερφή μου πριν φύγει για σπουδές στο πανεπιστήμιο, οπότε εγώ πρέπει να ήμουν 8 ή 9 χρονών. Μετά από αυτό όποτε ένιωθα την ανάγκη να τρέξω απλά φορούσα τα αθλητικά μου κι έτρεχα έξω. Ήμουν τυχερή να ζώ κοντά σε λόφους, έτσι είχα αρκετά καλά χιλιόμετρα για να εξερευνήσω και μένοντας στη μέση του χωριού η διαδρομή για να φτάσω στους λόφους ήταν ανηφορική οπότε συνεχώς προκαλούσα τον εαυτό μου να φτάσει στην κορυφή του λόφου χωρίς να χρειαστεί να περπατήσει ( χρειάστηκαν κάποια χρόνια γι' αυτό!).
Είσαι από την Αγγλία προτιμάς να τρέχεις εκεί ή στην Ελλάδα;
Μεγάλωσα στην Β. Αγγλία κοντά στο Λίτς, όπου το έδαφος δεν είναι τόσο επίπεδο όσο στην ευρύτερα γνωστή νότια Αγγλία, απολαμβάνω να τρέχω σε απαιτητικό τεραίν. Έπειτα μετακόμισα για να σπουδάσω στο Λιβερπουλ όπου έζησα 10 χρόνια και για να είμαι ειλικρινής το τρέξιμο εκεί ήταν ευχάριστο αλλά όχι τόσο απαιτητικό. Από τότε που ζώ στην Ελλάδα μπορώ να πώ ότι επανέκτησα τον ενθουσιασμό μου για το τρέξιμο, όπου και ανακάλυψα τους αγώνες στο βουνό. Κάθε τρέξιμο μεγάλο ή μικρό είναι μία μικρή περιπέτεια που σε απομακρύνει από την ρουτίνα της καθημερινότητας.
Πώς το τρέξιμο άλλαξε την ζωή σου;
Δεν μπορώ να πώ πως το τρέξιμο άλλαξε την ζωή μου καθώς όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όλο έτρεχα. Ωστόσο το 2010/11 είχα έναν πεντάμηνο τραυματισμό με τρομερό πόνο λόγω δισκοκήλης στην μέση - φυσικά κάποιοι γιατροί μου είπαν να ξεχάσω το τρέξιμο, ευτυχώς συνάντησα κι άλλους που δεν ήταν τόσο αρνητικοί. Φοβούμενη την "τρομερή" άσφαλτο σταδιακά ανέκτησα την δύναμη και την απόσταση στο τρέξιμο, τρέχοντας πάνω κάτω την ακτή Τρυπητής εδώ στην Θάσο. Φτάνοντας στο 2012 είχα καταφέρει πια να ολοκληρώνω 12 γύρους στην παραλία. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία, τον Σεπτέμβριο του 2013 ολοκλήρωσα και κέρδισα το Υψάριο Μονοπάτι - ξαφνιάζοντας και τον εαυτό μου καθώς ο στόχος ήταν να τον τερματίσω ακόμα κι αν χρειαζόταν να τον περπατήσω!
Φυσικά τώρα έχω αρκετή φήμη, το αστείο είναι ότι όταν κάτοικοι άλλων χωριών με συναντούν με ρωτούν αν πήγα τρέχοντας εκεί, απαντώ με μία απορημένη έκφραση καθώς φοράω τζήν και μπότες και τους πληροφορώ ότι μπορώ να οδηγώ.
Ποιός είναι ο αγαπημένος σου αγώνας στην Ελλάδα και γιατί;
Δεν μπορώ να απαντήσω σ' αυτό καθώς δεν έχω εμπειρία από πολλούς αγώνες και δεν θα ήθελα να διαλέξω. Φυσικά το Υψάριο Μονοπάτι εδώ στην Θάσο ήταν ο πρώτος μου ορεινός μαραθώνιος και η διαδρομή είναι όμορφη κι απαιτητική, φέτος θα το τρέξω για τρίτη φορά. Ο ορεινός ημιμαραθώνιος του Νυμφαίου είναι πάντα μία πρόκληση (απογοητεύτηκα που έχασα τον τελευταίο λόγω κακοκαιρίας). Επίσης το Sougliani trail στον Σταυρό Χαλκιδικής ήταν μία όμορφη καταπράσινη εμπειρία, είναι σαν να χάνεσαι στην φύση, χωρίς βέβαια να χάνεσαι στην πραγματικότητα καθώς η διαδρομή είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη.
Μπορείς να μου πείς για την διατροφή σου και για την προπόνηση σου;
Καθότι έτρεχα αρκετά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου μπορούσα να τρώω ότι ήθελα χωρίς να ανησυχώ μήπως παχύνω, τα 10 τελευταία χρόνια που ζώ στην Ελλάδα η διατροφή μου απέκτησε μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών. Θα πώ ωστόσο ότι η προπόνηση αυξάνει την προσοχή των διατροφικών αναγκών, ειδικά καθώς μεγαλώνεις και οι δεσμεύσεις σου γίνονται μεγαλύτερες. Πάντα λέω ότι λίγο απ'όλα με μέτρο δεν βλάπτει, ωστόσο είναι πολύ σημαντικό για όλους και για μένα φυσικά γενικά να αποφεύγουν τις επεξεργασμένες τροφές καθώς τα χημικά που περιέχουν προσβάλουν την υγεία μας. Τρώω πλήρεις τροφές (με όλο το λίπος) γιατί είναι πιο νόστιμες και με ικανοποιούν περισσότερο και τελικά τρώω λιγότερο! Όπου μπορώ επιλέγω οργανικά προιόντα ( λαχανικά, ζυμαρικά, φακές, ξηρούς καρπούς κ.λ.).
Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που ξυπνάει πεινασμένος οπότε πάντα τρώω πρωινό και τον τελευταίο χρόνο πρώτα από όλα το πρωί πίνω μία κούπα ζεστό μέλι με λεμόνι. Για δεκατιανό συχνά τρώω μία χειροποίητη μπάρα δημητριακών, δύο φέτες ψωμί με βούτυρο και μέλι ή μερικά πολύσπορα κριτσίνια. Το μεσημεριανό μου περιλαμβάνει μαγειρεμένο φαγητό, σαλάτα με σπόρους chia και φέτα. Πάντα τρώω το απόγευμα - εξαρτάται τί υπάρχει διαθέσιμο μία χούφτα ξηροί καρποί, φρούτα, παξιμάδια, σοκολάτα και πάντα κάτι λίγο αργότερα όπως ψημένες φέτες ψωμί με ελαιόλαδο ρίγανη κι αλάτι, λίγο γιαούρτι με καρύδια, μέλι, κομμάτια μπάρας δημητριακών, φέτες μπανάνα και μήλο.
Έχω διαφορετικό πρόγραμμα προπόνησης το καλοκαίρι από τον χειμώνα. Λόγω επαγγέλματος (είμαι γυμνάστρια) πρέπει να είμαι προσεκτική, να μην τρέξω πολύ και τραυματιστώ ή να μην κουραστώ πολύ καθώς δυστυχώς δεν μπορώ να κοιμηθώ στην δουλειά. Επίσης η δουλειά μου δίνει ένα βασικό επίπεδο φυσικής κατάστασης. Τον χειμώνα διδάσκω pilates και zumba και αυξάνω την δρομική φυσική μου κατάσταση από τον Αύγουστο ως τον Μάιο. Τώρα τρέχω έξι με εφτά ώρες την εβδομάδα που χωρίζονται σε δύο μικρές προπονήσεις(λιγότερο από 10 χλμ.) και δύο μεγαλύτερες προπονήσεις (πάνω από 10 μίλια). Δεν τρέχω τους καλοκαιρινούς μήνες καθώς δεν έχω τον χρόνο ή την ενέργεια - προτεραιότητα μου είναι το καθημερινό κολύμπι για την θεραπεία της μέσης μου- και είμαι πολύ τυχερή που έχω την θάλασσα τόσο κοντά.
Ο σύντροφος σου σε υποστηρίζει;
Ο Γιώργος με υποστηρίζει όπου μπορεί στους αγώνες μου και για τα 40α μου γενέθλια μου έφτιαξε μία βιτρίνα για τα μετάλλια και τα κύπελλα μου!
Είναι εύκολο για μία γυναίκα να γίνει δρομέας; Υπήρξε εποχή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Υποθέτω μπορείς να πείς ότι οι γυναίκες είναι από την φύση τους αυτές που φροντίζουν και βάζουν όλων τα θέλω και τις ανάγκες σε προτεραιότητα. Ωστόσο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει δρομέας καθώς δεν έχει σημασία πόσο μακριά ή πόσο γρήγορα πας - όπως λέει το σλόγκαν της NIKE JUST DO IT-. Απλά πρέπει να αποφασίσεις να ξεκινήσεις και μετά να το κάνεις, είναι μια νοητική και σωματική πρόκληση, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για τον εαυτό σου. Προσωπικά υπήρξε μία περίοδος που έπρεπε να αποδεχτώ ότι οι καθημερινές υποχρεώσεις ήταν πολλές για να μπορέσω να αυξήσω το τρέξιμο στο επίπεδο του μαραθωνίου. Απλά δεν είχα τον χρόνο και την ενέργεια να προπονηθώ για τέτοια απόσταση. Αποδέχτηκα ότι δεν θα τρέξω ποτέ μαραθώνιο(!!). Συνέχισα να τρέχω όσο μπορούσα χωρίς στόχο. Ωστόσο τα πράγματα αλλάζουν, και το πιο σημαντικό τα παιδιά μεγαλώνουν και δεν σε χρειάζονται δίπλα τους συνέχεια, τότε μπορείς να ξαναεπικεντρώσεις στον εαυτό σου, ίσως στην πορεία να εμπνεύσεις και τα παιδιά σου.
Η καλύτερη συμβουλή σου για τις νέες γυναίκες δρομείς;
Αγνόησε τις γκριμάτσες και τα περίεργα βλέμματα και ότι και να πεί ο κόσμος, μην φοβάσαι να είσαι ατρόμητη!
Πές μας το καλύτερο μέρος στην Θάσο για τρέξιμο;
Στην Νότια πλευρά! Η βόρεια πλευρά είναι όμορφη και δραματική ενώ η νότια έχει πιο έντονο ανάγλυφο γεμάτη χρώματα και είναι κοντά στο σπίτι. Καθώς συνήθως τρέχω μόνη και δεν μου αρέσει να γυρνάω στο σπίτι με αυτοκίνητο μετά το τρέξιμο( πρόβλημα μέσης) τρέχω σε ακτίνα 15-20 χλμ. από το σπίτι (που βρίσκεται στην νότια πλευρά του νησιού) λατρεύω το τρέξιμο στα δασικά μονοπάτια.
Ποιά είναι η αγαπημένη σου γυναίκα δρομέας που σε εμπνέει;
Πρέπει να πώ ότι όλες οι γυναίκες δρομείς με εμπνέουν να τρέχω, μερικές θα είναι πιο γρήγορες κι άλλες πιο αργές, αλλά ως ένα σημείο έχουμε την ίδια μάχη μπροστά μας.
Ποιός είναι ο στόχος σου ως δρομέας;
Να ολοκληρώσω τον Olympus marathon, αυτό για μένα είναι κάτι σημαντικό για να πώ στους δικούς μου στην πατρίδα!
Val είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ευχαριστώ για την όμορφη love and run ιστορία σου. Μην σταματήσεις να αγαπάς και να τρέχεις!
Love and run stories.
Valerie Whybrow loves to run! She lives in Thasos island her dream life! First of all, she is a lovely mother, she has one son Kyle, 17 years old. She is a woman in love with Georgios Kaidis and he is the reason she left England to live in Thasos! She studied Sports Science at Liverpool John Moores University and worked as a fitness instructor and gym manager for several years in England. When she came in Greece she chose not to work and be there for her child until last few years when she works again. She is a runner the last 13 years and she will inspire us with her love and run story.
IPSARION TRAIL 2nd woman
XANTHI HALF MARATHON 2015 3rd woman 40+cat.
PALIA KAVALA WINTER RUN 2016 1st woman
How you became a runner? You were an athlete?
Me becoming a runner and continuing to run would be a combination of the people around me and the environment i grew up in. I have two older sisters who are 7 and 9 years older than me, i remember going jogging with the eldest one before she left to study at University so i would have to have been 8 ot 9 years old! After that, whenever i felt like it i just put my trainers on and went out on a run. I was lucky to live near open moorland, so i had a good few km to explore, we lived in the middle of the village so to get to the moors was UPHILL and i would constantly challenge myself to make it to the top without stopping to walk, it took a few years!!
You are from England, do you prefer running there or in Greece?
Well i grew up in Nothern England near Leeds, it's not as flat as the better known southern England and i enjoy a challenging terrain. Then i moved to university and lived in Liverpool for ten years and to be honest running there was fun but not challenging. Since i ' ve been living in Greece i have to say i regained my enthousiasm to run, it is here i discovered trail running races. Every run long or short is a mini adventure that takes you away from the regularity of day-to-day life.
How running changed your life?
I can't exactly say running has changed my life. As far as i can remember i always ran, but in 2010/11 i had 5 months OFF because my feet were in excruciating pain with a herniated disc in my lower back, of course some medical professionals told me to forget running, fortunately i also met others who weren't so negative. Fearful of the dreaded tarmac, i slowly built up my strength and distance, running up and down Tripiti beach, here in Thasos. The year was tuning into 2012 by then, so i challenged myself to 12 laps. The rest is history, in September 2013 i completed the Ipsarion half marathon, in September 2013 and finished 1st woman -totally surprising myself- my aim was just to finish it, even if it meant walking!!!
Of course now i have a bit of a reputation, and the funny thing is, when people see me in other villages around the island they ask me how i got there (i.e. did i run?), i respond with a confused expression as i'm standing there in my jeans and boots, and inform them that i can actually drive a car!!
Which is your favourite race in Greece and why?
Oh i can't answer this one, i don't have that much experience of many races, and i don't want to show favouritism. Of course the Ipsarion Marathon here on Thassos was my first trail Marathon, and the route is beautiful, and crazy, this year will be my third time to run it. The half marathon nymphaio, Komotini around the 20th November, is always a challenge - i was dissapointed to miss the last one due to bad weather - i was stuck on Thassos island(no ferry service)!! i also have to say the half marathon in Stavros -the Sougliani Trail- was a beautiful experience so green, its like you lose yourself in nature - and you can without actually losing the trail, the route is really well marked.
As i have been running on some level most of my life i could pretty much get away with eating whatever i wanted without worrying about gaining weight. Since living in Greece for 10 years now, my diet has gained a wider variety of options. i will say however training increases your awareness of your nutrition needs, especially as you become older and your commitments seem to be more. i always say a bit of everything in moderation can do no harm, however it is vitally important for people(including myself of course) generally to avoid processed foods, as the chemicals present in these foods just create internal stress. I eat full fat everything - it tastes better, so its more satisfying so in the long term i eat less of it!! and where possible i choose organic products (vegetables, pasta, lentils, nuts and seeds etc).
i am the type of person who can wake up starving, so i always eat breakfast, and for the past year first thing in the morning i drink a mug of warm honey and lemon to get me started. Around mid- morning i need to refuel, i often grab either a handmade cereal bar, two slices of bread with butter and honey or some seeded breadsticks. My midday meal consists of a cooked meal, salad sprinkled with Chia seeds, and feta cheese. i always need to refuel in the evening - it depends whats around; handfuls of nuts, fruit, crisps, chocolate and always something a bit later like toasted slices of bread with olive oil, oregano and salt, or some yoghurt with nuts, honey, pieces of cereal bar, broken up seeded breadsticks and slices of banana or apple, it's really yummy once its warmed up to room temperature and every things combined together. About my trainning programme...I have a different programme depending if it's summer or winter. As by profession i am a fitness instructor, i have to be careful not to run too much and become injured or too tired as unfortunately i can't sleep at my desk at work. Also my work gives me a certain level of fitness. In the winter i teach Pilates and Zumba classes, and build up my running fitness from August/September until May. Right now i'm running 6-7 hours a week, split into two short runs (less than 10km), and two long runs (more than 10 miles). I don't run in the summer months as i don't have the time or the energy - my priority is swimming everyday to keep my back healthy, and i'm very lucky to have the sea so close.
Your partner supports you?
Your best advice for the new women runners?
I have to say ALL women that run inspire me to run. Yes some will be alot faster than me and others will be slower, but on a certain level we have the same battle ahead of us.
Η Valerie Whybrow αγαπάει το τρέξιμο! Μένει στην Θάσο και ζεί την ζωή των ονείρων της! Καταρχήν είναι μία υπέροχη μαμά, έχει έναν γιό, τον Kyle, 17 χρονών. Είναι μία ερωτευμένη γυναίκα με τον Γιώργο Καίδη, ο οποίος είναι και ο λόγος που άφησε την Αγγλία και έμεινε στην Θάσο. Σπούδασε Αθλητική επιστήμη στο Λίβερπουλ, στο πανεπιστήμιο John Moores και δούλεψε ως γυμνάστρια και διευθύντρια γυμναστηρίων για αρκετά χρόνια στην Αγγλία. Όταν ήρθε στην Ελλάδα επέλεξε να μην δουλεύει και αφιερώθηκε στο μεγάλωμα του γιού της και μόλις τα τελευταία χρόνια άρχισε να δουλεύει ξανά. Είναι δρομέας τα τελευταία 13 χρόνια και θα μας εμπνεύσει με την love and run ιστορία της.
IPSARION TRAIL 2η γυναίκα
XANTHI HALF MARATHON 3η γυναίκα 40+κατ.
PALIA KAVALA WINTER RUN 2016 1η γυν
Πώς έγινες δρομέας; Ήσουν αθλήτρια;
Το ότι έγινα δρομέας και το γεγονός ότι συνέχισα να τρέχω οφείλεται σε έναν συνδυασμό των ανθρώπων γύρω μου και του περιβάλλοντος που έχω μεγαλώσει. Έχω δύο μεγαλύτερες αδερφές οι οποίες είναι 7 και 9 χρόνια μεγαλύτερες από εμένα, θυμάμαι να πηγαίνω για τρέξιμο με την μεγάλη αδερφή μου πριν φύγει για σπουδές στο πανεπιστήμιο, οπότε εγώ πρέπει να ήμουν 8 ή 9 χρονών. Μετά από αυτό όποτε ένιωθα την ανάγκη να τρέξω απλά φορούσα τα αθλητικά μου κι έτρεχα έξω. Ήμουν τυχερή να ζώ κοντά σε λόφους, έτσι είχα αρκετά καλά χιλιόμετρα για να εξερευνήσω και μένοντας στη μέση του χωριού η διαδρομή για να φτάσω στους λόφους ήταν ανηφορική οπότε συνεχώς προκαλούσα τον εαυτό μου να φτάσει στην κορυφή του λόφου χωρίς να χρειαστεί να περπατήσει ( χρειάστηκαν κάποια χρόνια γι' αυτό!).
Είσαι από την Αγγλία προτιμάς να τρέχεις εκεί ή στην Ελλάδα;
Μεγάλωσα στην Β. Αγγλία κοντά στο Λίτς, όπου το έδαφος δεν είναι τόσο επίπεδο όσο στην ευρύτερα γνωστή νότια Αγγλία, απολαμβάνω να τρέχω σε απαιτητικό τεραίν. Έπειτα μετακόμισα για να σπουδάσω στο Λιβερπουλ όπου έζησα 10 χρόνια και για να είμαι ειλικρινής το τρέξιμο εκεί ήταν ευχάριστο αλλά όχι τόσο απαιτητικό. Από τότε που ζώ στην Ελλάδα μπορώ να πώ ότι επανέκτησα τον ενθουσιασμό μου για το τρέξιμο, όπου και ανακάλυψα τους αγώνες στο βουνό. Κάθε τρέξιμο μεγάλο ή μικρό είναι μία μικρή περιπέτεια που σε απομακρύνει από την ρουτίνα της καθημερινότητας.
Πώς το τρέξιμο άλλαξε την ζωή σου;
Δεν μπορώ να πώ πως το τρέξιμο άλλαξε την ζωή μου καθώς όσο θυμάμαι τον εαυτό μου όλο έτρεχα. Ωστόσο το 2010/11 είχα έναν πεντάμηνο τραυματισμό με τρομερό πόνο λόγω δισκοκήλης στην μέση - φυσικά κάποιοι γιατροί μου είπαν να ξεχάσω το τρέξιμο, ευτυχώς συνάντησα κι άλλους που δεν ήταν τόσο αρνητικοί. Φοβούμενη την "τρομερή" άσφαλτο σταδιακά ανέκτησα την δύναμη και την απόσταση στο τρέξιμο, τρέχοντας πάνω κάτω την ακτή Τρυπητής εδώ στην Θάσο. Φτάνοντας στο 2012 είχα καταφέρει πια να ολοκληρώνω 12 γύρους στην παραλία. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην ιστορία, τον Σεπτέμβριο του 2013 ολοκλήρωσα και κέρδισα το Υψάριο Μονοπάτι - ξαφνιάζοντας και τον εαυτό μου καθώς ο στόχος ήταν να τον τερματίσω ακόμα κι αν χρειαζόταν να τον περπατήσω!
Φυσικά τώρα έχω αρκετή φήμη, το αστείο είναι ότι όταν κάτοικοι άλλων χωριών με συναντούν με ρωτούν αν πήγα τρέχοντας εκεί, απαντώ με μία απορημένη έκφραση καθώς φοράω τζήν και μπότες και τους πληροφορώ ότι μπορώ να οδηγώ.
Ποιός είναι ο αγαπημένος σου αγώνας στην Ελλάδα και γιατί;
Δεν μπορώ να απαντήσω σ' αυτό καθώς δεν έχω εμπειρία από πολλούς αγώνες και δεν θα ήθελα να διαλέξω. Φυσικά το Υψάριο Μονοπάτι εδώ στην Θάσο ήταν ο πρώτος μου ορεινός μαραθώνιος και η διαδρομή είναι όμορφη κι απαιτητική, φέτος θα το τρέξω για τρίτη φορά. Ο ορεινός ημιμαραθώνιος του Νυμφαίου είναι πάντα μία πρόκληση (απογοητεύτηκα που έχασα τον τελευταίο λόγω κακοκαιρίας). Επίσης το Sougliani trail στον Σταυρό Χαλκιδικής ήταν μία όμορφη καταπράσινη εμπειρία, είναι σαν να χάνεσαι στην φύση, χωρίς βέβαια να χάνεσαι στην πραγματικότητα καθώς η διαδρομή είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη.
Μπορείς να μου πείς για την διατροφή σου και για την προπόνηση σου;
Καθότι έτρεχα αρκετά το μεγαλύτερο διάστημα της ζωής μου μπορούσα να τρώω ότι ήθελα χωρίς να ανησυχώ μήπως παχύνω, τα 10 τελευταία χρόνια που ζώ στην Ελλάδα η διατροφή μου απέκτησε μεγαλύτερη ποικιλία επιλογών. Θα πώ ωστόσο ότι η προπόνηση αυξάνει την προσοχή των διατροφικών αναγκών, ειδικά καθώς μεγαλώνεις και οι δεσμεύσεις σου γίνονται μεγαλύτερες. Πάντα λέω ότι λίγο απ'όλα με μέτρο δεν βλάπτει, ωστόσο είναι πολύ σημαντικό για όλους και για μένα φυσικά γενικά να αποφεύγουν τις επεξεργασμένες τροφές καθώς τα χημικά που περιέχουν προσβάλουν την υγεία μας. Τρώω πλήρεις τροφές (με όλο το λίπος) γιατί είναι πιο νόστιμες και με ικανοποιούν περισσότερο και τελικά τρώω λιγότερο! Όπου μπορώ επιλέγω οργανικά προιόντα ( λαχανικά, ζυμαρικά, φακές, ξηρούς καρπούς κ.λ.).
Είμαι ο τύπος του ανθρώπου που ξυπνάει πεινασμένος οπότε πάντα τρώω πρωινό και τον τελευταίο χρόνο πρώτα από όλα το πρωί πίνω μία κούπα ζεστό μέλι με λεμόνι. Για δεκατιανό συχνά τρώω μία χειροποίητη μπάρα δημητριακών, δύο φέτες ψωμί με βούτυρο και μέλι ή μερικά πολύσπορα κριτσίνια. Το μεσημεριανό μου περιλαμβάνει μαγειρεμένο φαγητό, σαλάτα με σπόρους chia και φέτα. Πάντα τρώω το απόγευμα - εξαρτάται τί υπάρχει διαθέσιμο μία χούφτα ξηροί καρποί, φρούτα, παξιμάδια, σοκολάτα και πάντα κάτι λίγο αργότερα όπως ψημένες φέτες ψωμί με ελαιόλαδο ρίγανη κι αλάτι, λίγο γιαούρτι με καρύδια, μέλι, κομμάτια μπάρας δημητριακών, φέτες μπανάνα και μήλο.
Έχω διαφορετικό πρόγραμμα προπόνησης το καλοκαίρι από τον χειμώνα. Λόγω επαγγέλματος (είμαι γυμνάστρια) πρέπει να είμαι προσεκτική, να μην τρέξω πολύ και τραυματιστώ ή να μην κουραστώ πολύ καθώς δυστυχώς δεν μπορώ να κοιμηθώ στην δουλειά. Επίσης η δουλειά μου δίνει ένα βασικό επίπεδο φυσικής κατάστασης. Τον χειμώνα διδάσκω pilates και zumba και αυξάνω την δρομική φυσική μου κατάσταση από τον Αύγουστο ως τον Μάιο. Τώρα τρέχω έξι με εφτά ώρες την εβδομάδα που χωρίζονται σε δύο μικρές προπονήσεις(λιγότερο από 10 χλμ.) και δύο μεγαλύτερες προπονήσεις (πάνω από 10 μίλια). Δεν τρέχω τους καλοκαιρινούς μήνες καθώς δεν έχω τον χρόνο ή την ενέργεια - προτεραιότητα μου είναι το καθημερινό κολύμπι για την θεραπεία της μέσης μου- και είμαι πολύ τυχερή που έχω την θάλασσα τόσο κοντά.
Ο σύντροφος σου σε υποστηρίζει;
Ο Γιώργος με υποστηρίζει όπου μπορεί στους αγώνες μου και για τα 40α μου γενέθλια μου έφτιαξε μία βιτρίνα για τα μετάλλια και τα κύπελλα μου!
Είναι εύκολο για μία γυναίκα να γίνει δρομέας; Υπήρξε εποχή που σκέφτηκες να τα παρατήσεις;
Υποθέτω μπορείς να πείς ότι οι γυναίκες είναι από την φύση τους αυτές που φροντίζουν και βάζουν όλων τα θέλω και τις ανάγκες σε προτεραιότητα. Ωστόσο οποιοσδήποτε μπορεί να γίνει δρομέας καθώς δεν έχει σημασία πόσο μακριά ή πόσο γρήγορα πας - όπως λέει το σλόγκαν της NIKE JUST DO IT-. Απλά πρέπει να αποφασίσεις να ξεκινήσεις και μετά να το κάνεις, είναι μια νοητική και σωματική πρόκληση, πρέπει να αφιερώσεις χρόνο για τον εαυτό σου. Προσωπικά υπήρξε μία περίοδος που έπρεπε να αποδεχτώ ότι οι καθημερινές υποχρεώσεις ήταν πολλές για να μπορέσω να αυξήσω το τρέξιμο στο επίπεδο του μαραθωνίου. Απλά δεν είχα τον χρόνο και την ενέργεια να προπονηθώ για τέτοια απόσταση. Αποδέχτηκα ότι δεν θα τρέξω ποτέ μαραθώνιο(!!). Συνέχισα να τρέχω όσο μπορούσα χωρίς στόχο. Ωστόσο τα πράγματα αλλάζουν, και το πιο σημαντικό τα παιδιά μεγαλώνουν και δεν σε χρειάζονται δίπλα τους συνέχεια, τότε μπορείς να ξαναεπικεντρώσεις στον εαυτό σου, ίσως στην πορεία να εμπνεύσεις και τα παιδιά σου.
Η καλύτερη συμβουλή σου για τις νέες γυναίκες δρομείς;
Αγνόησε τις γκριμάτσες και τα περίεργα βλέμματα και ότι και να πεί ο κόσμος, μην φοβάσαι να είσαι ατρόμητη!
Πές μας το καλύτερο μέρος στην Θάσο για τρέξιμο;
Στην Νότια πλευρά! Η βόρεια πλευρά είναι όμορφη και δραματική ενώ η νότια έχει πιο έντονο ανάγλυφο γεμάτη χρώματα και είναι κοντά στο σπίτι. Καθώς συνήθως τρέχω μόνη και δεν μου αρέσει να γυρνάω στο σπίτι με αυτοκίνητο μετά το τρέξιμο( πρόβλημα μέσης) τρέχω σε ακτίνα 15-20 χλμ. από το σπίτι (που βρίσκεται στην νότια πλευρά του νησιού) λατρεύω το τρέξιμο στα δασικά μονοπάτια.
Ποιά είναι η αγαπημένη σου γυναίκα δρομέας που σε εμπνέει;
Πρέπει να πώ ότι όλες οι γυναίκες δρομείς με εμπνέουν να τρέχω, μερικές θα είναι πιο γρήγορες κι άλλες πιο αργές, αλλά ως ένα σημείο έχουμε την ίδια μάχη μπροστά μας.
Ποιός είναι ο στόχος σου ως δρομέας;
Να ολοκληρώσω τον Olympus marathon, αυτό για μένα είναι κάτι σημαντικό για να πώ στους δικούς μου στην πατρίδα!
Val είσαι ένας υπέροχος άνθρωπος. Ευχαριστώ για την όμορφη love and run ιστορία σου. Μην σταματήσεις να αγαπάς και να τρέχεις!
Valerie Whybrow loves to run! She lives in Thasos island her dream life! First of all, she is a lovely mother, she has one son Kyle, 17 years old. She is a woman in love with Georgios Kaidis and he is the reason she left England to live in Thasos! She studied Sports Science at Liverpool John Moores University and worked as a fitness instructor and gym manager for several years in England. When she came in Greece she chose not to work and be there for her child until last few years when she works again. She is a runner the last 13 years and she will inspire us with her love and run story.
XANTHI HALF MARATHON 2015 3rd woman 40+cat.
PALIA KAVALA WINTER RUN 2016 1st woman
How you became a runner? You were an athlete?
Me becoming a runner and continuing to run would be a combination of the people around me and the environment i grew up in. I have two older sisters who are 7 and 9 years older than me, i remember going jogging with the eldest one before she left to study at University so i would have to have been 8 ot 9 years old! After that, whenever i felt like it i just put my trainers on and went out on a run. I was lucky to live near open moorland, so i had a good few km to explore, we lived in the middle of the village so to get to the moors was UPHILL and i would constantly challenge myself to make it to the top without stopping to walk, it took a few years!!
You are from England, do you prefer running there or in Greece?
Well i grew up in Nothern England near Leeds, it's not as flat as the better known southern England and i enjoy a challenging terrain. Then i moved to university and lived in Liverpool for ten years and to be honest running there was fun but not challenging. Since i ' ve been living in Greece i have to say i regained my enthousiasm to run, it is here i discovered trail running races. Every run long or short is a mini adventure that takes you away from the regularity of day-to-day life.
How running changed your life?
I can't exactly say running has changed my life. As far as i can remember i always ran, but in 2010/11 i had 5 months OFF because my feet were in excruciating pain with a herniated disc in my lower back, of course some medical professionals told me to forget running, fortunately i also met others who weren't so negative. Fearful of the dreaded tarmac, i slowly built up my strength and distance, running up and down Tripiti beach, here in Thasos. The year was tuning into 2012 by then, so i challenged myself to 12 laps. The rest is history, in September 2013 i completed the Ipsarion half marathon, in September 2013 and finished 1st woman -totally surprising myself- my aim was just to finish it, even if it meant walking!!!
Of course now i have a bit of a reputation, and the funny thing is, when people see me in other villages around the island they ask me how i got there (i.e. did i run?), i respond with a confused expression as i'm standing there in my jeans and boots, and inform them that i can actually drive a car!!
Which is your favourite race in Greece and why?
Oh i can't answer this one, i don't have that much experience of many races, and i don't want to show favouritism. Of course the Ipsarion Marathon here on Thassos was my first trail Marathon, and the route is beautiful, and crazy, this year will be my third time to run it. The half marathon nymphaio, Komotini around the 20th November, is always a challenge - i was dissapointed to miss the last one due to bad weather - i was stuck on Thassos island(no ferry service)!! i also have to say the half marathon in Stavros -the Sougliani Trail- was a beautiful experience so green, its like you lose yourself in nature - and you can without actually losing the trail, the route is really well marked.
Could you tell me about your diet and exercise program?
As i have been running on some level most of my life i could pretty much get away with eating whatever i wanted without worrying about gaining weight. Since living in Greece for 10 years now, my diet has gained a wider variety of options. i will say however training increases your awareness of your nutrition needs, especially as you become older and your commitments seem to be more. i always say a bit of everything in moderation can do no harm, however it is vitally important for people(including myself of course) generally to avoid processed foods, as the chemicals present in these foods just create internal stress. I eat full fat everything - it tastes better, so its more satisfying so in the long term i eat less of it!! and where possible i choose organic products (vegetables, pasta, lentils, nuts and seeds etc).
i am the type of person who can wake up starving, so i always eat breakfast, and for the past year first thing in the morning i drink a mug of warm honey and lemon to get me started. Around mid- morning i need to refuel, i often grab either a handmade cereal bar, two slices of bread with butter and honey or some seeded breadsticks. My midday meal consists of a cooked meal, salad sprinkled with Chia seeds, and feta cheese. i always need to refuel in the evening - it depends whats around; handfuls of nuts, fruit, crisps, chocolate and always something a bit later like toasted slices of bread with olive oil, oregano and salt, or some yoghurt with nuts, honey, pieces of cereal bar, broken up seeded breadsticks and slices of banana or apple, it's really yummy once its warmed up to room temperature and every things combined together. About my trainning programme...I have a different programme depending if it's summer or winter. As by profession i am a fitness instructor, i have to be careful not to run too much and become injured or too tired as unfortunately i can't sleep at my desk at work. Also my work gives me a certain level of fitness. In the winter i teach Pilates and Zumba classes, and build up my running fitness from August/September until May. Right now i'm running 6-7 hours a week, split into two short runs (less than 10km), and two long runs (more than 10 miles). I don't run in the summer months as i don't have the time or the energy - my priority is swimming everyday to keep my back healthy, and i'm very lucky to have the sea so close.
Your partner supports you?
My partner Georgios wherever he can is there to support me at my races and for my 40th birthday he had a display cabinet built for my cups and medals!
Is it easy for a woman to become a runner? Was there a time that you thought of quitting?
I suppose you could say that women in general are the carers and put everybody elses' wants and needs first. However anyone can become a runner, because it doesn't matter how far or how fast you go - as the Nike slogan says 'just do it'. You just have to decide to start, and then ACTUALLY start, its a mental challenge as well as a physical one, and you have to assign TIME FOR YOURSELF.
Personally, there was a time that i had to accept that my day to day commitments were too great at that time for me to take my running to the next level - the marathon. i just didn't have the time or the energy to train for this type of distance. i resigned myself to the fact that i would never run a marathon(!!). i kept running as often as i could like an aimless hobby. However things don't always stay the same, most importantly, children grow up and don't need you around ALL the time, so then you can re-focus back onto yourself, and hopefully along the way inspire your children too.
Is it easy for a woman to become a runner? Was there a time that you thought of quitting?
I suppose you could say that women in general are the carers and put everybody elses' wants and needs first. However anyone can become a runner, because it doesn't matter how far or how fast you go - as the Nike slogan says 'just do it'. You just have to decide to start, and then ACTUALLY start, its a mental challenge as well as a physical one, and you have to assign TIME FOR YOURSELF.
Personally, there was a time that i had to accept that my day to day commitments were too great at that time for me to take my running to the next level - the marathon. i just didn't have the time or the energy to train for this type of distance. i resigned myself to the fact that i would never run a marathon(!!). i kept running as often as i could like an aimless hobby. However things don't always stay the same, most importantly, children grow up and don't need you around ALL the time, so then you can re-focus back onto yourself, and hopefully along the way inspire your children too.
Your best advice for the new women runners?
Ignore the wierd looks and the strange faces, and 'what people might say' don't be scared, be fierce!!!!
Tell us the best place of the island Thasos to run!
On the South Side!!!! The northern part of the island is beautiful and dramatic, whereas the south side of the island is more undulating, colourful and closer to home. As i tend to run alone, and i don't like driving home after a run (it sends my back off) i run within 15-20km radius of my home(which is on the south side of the island). i love running on trails through forested
Tell us the best place of the island Thasos to run!
On the South Side!!!! The northern part of the island is beautiful and dramatic, whereas the south side of the island is more undulating, colourful and closer to home. As i tend to run alone, and i don't like driving home after a run (it sends my back off) i run within 15-20km radius of my home(which is on the south side of the island). i love running on trails through forested
areas.
Your favourite woman runner, who inspires you?
I have to say ALL women that run inspire me to run. Yes some will be alot faster than me and others will be slower, but on a certain level we have the same battle ahead of us.
Which is your dream goal for your future as a runner?
To complete the Olympus Marathon, now for me that's something to write home about!!
Valerie you are a wonderful person.Thank you for your beautiful love and run story. Don't stop love and run!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου